Woensdag 12 maart 1980
Veiligheid & Defensie
R.H.P. Baaij
Uit de brand
R.H.P. Baaij, Hoofdcommandant Korps Brandweer Amsterdam: "Voor ik bij de brandweer kwam, zat ik bij de Koninklijke Marine in Den Helder. Als 19-jarige, net voor de oorlog, meldde ik me daar aan voor de opleiding tot officier. Toen Nederland capituleerde zat ik voor een bijzondere opdracht in Engeland en kon niet terug. Van daaruit vaarden we uit met onze eigen vloot; de Noordzee, de Ierse Zee, het Kanaal. Ik klom op tot kolonel. De laatste zes jaar was ik als directeur van een groot technisch bedrijf in Den Helder verantwoordelijk voor het beheer, het onderhoud en de opslag van munitie, torpedo’s en mijnen. Hoe belangrijk brandpreventie en brandbestrijding zijn, heb ik daar geleerd.
Op mijn 50ste ging ik met leeftijdsontslag. Nog te jong om niets meer te doen. In Amsterdam werd een opvolger gezocht voor de vertrekkende brandweercommandant Riedel. Die kende ik uit mijn marinetijd. In een paar gesprekken heeft hij me overgehaald. Hij schetste zijn werk als interessant, uitdagend, maar niet gevaarloos. Aan dat laatste had ik geen boodschap want marineman in oorlogstijd is ook gevaarlijk.
Vanaf mijn eerste werkdag ging ik naar kleine brandjes toe. Een huisbrand, een magazijnbrand, een schip, elke dag was er wel iets. Ik deed dat om te leren hoe je een brand moet blussen, om de kneepjes van het vak te kennen. Ik deed zelf niets, keek alleen en na afloop vroeg ik de brandmeester die de leiding had: waarom heb je dat zo gedaan? Op die manier leerde ik het personeel kennen en hun vertrouwen te winnen.
De brandweer van Amsterdam had toen een man of 800 beroepspersoneel. In de omringende kerkdorpen zoals Rans- dorp, Durgerdam en Holysloot zaten alleen vrijwilligers. De vrijwilligers waren toen nog ondergeschoven jongens. Ze kregen geen goede opleiding, hadden een houten hok als kazerne en ze rukten nog uit met een hand getrokken spuit. Daar heb ik in overleg met het gemeentebestuur verandering in gebracht. Ze deden ten slotte het zelfde werk als mijn beroepsmensen, ze liepen net zoveel gevaar, waren net zo enthousiast. Het enige verschil is dat vrijwilligers het in hun vrije tijd doen, naast hun baan. Er kwam een volwaardige opleiding, ik heb voor adequate, echte brandweerkleding gezorgd. Ook kregen ze alarmpiepers, modern blusmateriaal en een voertuig. “Fijn commandant”, zeiden ze, “maar waar moeten we hem zetten. Ons hok is te klein”. Er werd een garage gebouwd en een ruimte waar ze konden zitten".
De samenstellers van het Historisch Sprekers Archief hebben grote zorgvuldigheid betracht bij het verzamelen en citeren van de gegevens die hoofdzakelijk afkomstig zijn uit de archieven van de Koninklijke Industrieele Groote Club en eerder via de website openbaar gemaakte data. Mocht U een aan- of opmerking hebben over de teksten en/of afbeeldingen, dan verzoeken wij u contact op te nemen met de redactie via clubinfo@igc.nl.
Tekst: https://www.impact-kenniscentrum.nl/sites/default/files/domain-26/documents/monument_brandweer-26-14792938211649916525.pdf
Foto's: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Brand_bij_Marbon,_chemisch_bedrijf,_westelijk_havengebied_Amsterdam,_burgemeeste,_Bestanddeelnr_924-8035.jpg